Ekonomia BoÄąĹşa

[ Pobierz caĹ‚oĹ›Ä‡ w formacie PDF ]

rozprawić się z naszym naturalnym życiem i siłą poprzez utratę du-
szy. Gdy nasze naturalne życie i siła doznają uśmiercenia, nasza du-
sza zostanie złamana. Jak odrĂłżnić ducha od duszy? Po prostu po-
przez zastosowanie krzyża do naszego własnego życia i umieszczenie
siebie w pozycji umarłego. Dusza jest zwiedziona, ponieważ wydaje
jej się, że nie jest grzeszna. Dlatego musimy uczyć się sprawdzać
zawsze duszę poprzez włożenie krzyża na swoje „ja”.
ZałĂłżmy, że mamy społeczność z jakimś bratem. Jak możemy
rozpoznać, czy nasza społeczność jest z ducha, czy z duszy? To, czy
jesteśmy w duchu, czy też w duszy, będziemy wiedzieli dokładnie,
gdy włożymy na siebie krzyż. Nie powinienem mĂłwić: „Nie robię
niczego złego. Kiedy mam społeczność z bratem, robię coś dobrego”.
Społeczność jest czymś dobrym, lecz mimo to może być całkowicie
w duszy! Kiedy zastosujemy wobec siebie krzyż, natychmiast będzie-
my wiedzieli, czy nasza społeczność jest w duchu, czy w duszy. Nigdy
nie sprawdzaj duszy ani ducha poprzez rozrĂłżnianie między dobrem
a złem. Takie sprawdzanie wprowadzi nas jedynie w ciemność. Nie
da się inaczej sprawdzić duszy i ducha, jak przez krzyż. Jedynym
sposobem, by ustalić, czy jesteśmy w duszy, czy też w duchu, jest
sprawdzenie, czy w danej chwili jesteśmy na krzyżu. Czy znajduję
w tym odrobinę własnej korzyści albo czy w tym, co robię, koncen-
truję się na sobie? Czy na szukanie przeze mnie własnej korzyści
i skupienie na sobie nałożyłem krzyż? Zbadaj samego siebie w ten
sposĂłb. Wszystkie decyzje i czynności muszą podlegać sprawdziano-
wi krzyża, a nie kryterium dobra i zła. Podejmując rozmowę na do-
wolny temat, musimy sprawdzić, czy nasze „ja” zostało uśmiercone
na krzyżu. Nie analizuj sytuacji i nie zastanawiaj się: „Jestem w du-
chu czy w duszy? Niech no przez chwilę pomyślę, jak głębokie są
moje uczucia. Jeśli nie są zbyt głębokie, to znaczy, że jestem w du-
szy. Jeśli jednak wydają się głębokie, to może jestem w duchu”. Jeśli
będziemy to w ten sposĂłb analizowali, w głowie będziemy mieli mę-
tlik i zamęt. Możemy wiedzieć dokładnie za pomocą jednego proste-
go pytania kontrolnego, a mianowicie: czy zostaliśmy umieszczeni
na krzyżu? Innymi słowy, czy zaparliśmy się siebie, wzięliśmy krzyż
KRZYŻ I ŻYCIE DUSZY 75
i poszliśmy za Panem w duchu? Kiedy przez wzięcie krzyża zaprze-
my się siebie, Pan, Chrystus zyska w nas pełne pole działania i łatwo
będziemy mogli iść naprzĂłd razem z Nim.
Nauczanie Nowego Testamentu poświęca trochę miejsca karce-
niu, o wiele więcej miejsca jednak zajmuje w nim krzyż. Boże karce-
nie często wspĂłłdziała z krzyżem. Nie czekaj jednak na Boże karcenie.
Odkąd wiemy, że zostaliśmy ukrzyżowani z Chrystusem, musimy
przez cały czas uczyć się brać na siebie krzyż. Codziennie musimy
uczyć się lekcji zapierania się siebie, brania krzyża i nieustępowania
duszy. Jeśli będziemy to czynili, będziemy naprawdę jedno z Panem
w duchu, a Pan będzie mĂłgł nas posiąść i przepoić sobą.
ROZDZIAŁ SIÓDMY
FUNKCJE CZĘŚCI WEWNĘTRZNYCH
I CZĘŚCI UKRYTEJ
W rozdziale tym będziemy nadal rozważali części wewnętrzne
i część ukrytą naszej istoty. Musimy zapamiętać te dwa terminy: czę-
ści wewnętrzne i część ukryta. Wewnętrzne części naszej istoty to
części naszej duszy, a część ukryta to nasz duch. Jeśli chodzi o naszą
duszę i ducha, możemy wyrĂłżnić w ich obrębie po trzy części, pod-
czas gdy serce składa się z trzech części duszy, połączonych z pierwszą
częścią ducha. Musimy poświęcić trochę czasu na dokładne rozważe-
nie tych trzech części. Po pierwsze, musimy zobaczyć, na czym polega
funkcja serca i jak należy z nim postępować. Następnie musimy przyj-
rzeć się duchowi, a na końcu, duszy. Prośmy Pana o łaskę, abyśmy
wyraźnie ujrzeli każdą z tych części, by powstało w nas głębokie
pragnienie poznania wszystkich części naszej istoty i byśmy umieli
ćwiczyć swojego ducha i serce w doświadczaniu Pana.
Pismo Święte pokazuje, że najpierw powinniśmy skupić się nie
na duchu ani duszy, lecz na sercu. Jest tak z tej prostej przyczyny, że
w skład serca wchodzą wszystkie części duszy i najważniejsza część
ducha — sumienie. Nasza więź z Panem musi rozpocząć się od su-
mienia. Jeśli mamy nieczyste sumienie, możemy być pewni, że na-
sza relacja z Bogiem i z innymi także będzie niewłaściwa. Tak więc,
ponieważ sumienie stanowi najważniejszą część serca, musimy naj-
pierw skoncentrować się na nim, aby zapewnić sobie właściwą więź
z Bogiem.
SERCE — ORGAN MIŁUJĄCY
Drugi List do Koryntian 3,15-16 mĂłwi: „Zasłona leży na ich ser-
cu, lecz gdy się ono zwrĂłci do Pana, zasłona zostaje zdjęta”. Naj-
pierw serce musi zwrĂłcić się do Pana. Na tym polega prawdziwe
nawrĂłcenie. Kiedy znajdowaliśmy się w stanie upadku, nasze serce
było odwrĂłcone od Pana, lecz po nawrĂłceniu zwrĂłciło się do Niego.
78 EKONOMIA BOŻA
Ten akt nawrĂłcenia się naszego serca do Pana nie jest aktem jedno-
razowym. Nasze serce musi zwracać się do Pana przez cały czas,
codziennie. Co rano musimy na nowo zwracać swoje serce ku Panu.
Gdy wstaniemy z łĂłżka, powinniśmy przyjść do Pana i powiedzieć:
„Panie, oto jestem. Dzięki Twemu miłosierdziu i łasce chcę na nowo
zwrĂłcić moje serce ku Tobie na ten nowy dzień”.
Kiedy nasze serce zwraca się do Boga, zasłona zostaje zdjęta. Tylu
ludzi mĂłwi: „Dlaczego nie doświadczam prowadzenia? Dlaczego nie
znam woli Pana?” Problem jednak tkwi w tym, gdzie znajduje się ich
serce i w jakim kierunku jest ono zwrĂłcone. Ich serce musi skiero-
wać się i nastroić na Pana. Kiedy byłem młody, miałem zwyczaj pra-
wie codziennie modlić się Drugim Listem do Koryntian 3,16: „Panie,
spraw, abym zwrĂłcił do Ciebie swoje serce”. To działa! SprĂłbuj! Zanim
zaczniesz rano czytać Słowo, przede wszystkim skieruj swoje serce
do Pana. Zasłona zostanie zdjęta i zaświeci światło. Zasłona, ktĂłra
znajduje się pomiędzy tobą a Panem, opadnie, gdy zwrĂłcisz ku Niemu
swe serce, i wtedy będziesz mĂłgł ujrzeć światło.
Gdy nasze serce już zwrĂłci się do Pana, musi zacząć używać wiary.
List do Rzymian 10,9 i 10 mĂłwi: „uwierzysz w sercu swoim” i „ser-
cem wierzy się”. Wiara nie jest aktem ducha, umysłu ani woli, lecz
serca: „albowiem sercem wierzy się”. Musimy nauczyć się ćwiczyć
nasze serce w wierze i w ten sposĂłb wspĂłłpracować z zamieszkują-
cym w nas Duchem. Gdy zwrĂłcimy już swoje serce do Pana, powin-
niśmy natychmiast zacząć ćwiczyć w nim wiarę. Powinniśmy wyćwi-
czyć nasze serce, by wierzyło we wszystko, co Pan mĂłwi w swoim
Słowie. Musimy, ćwicząc serce, wierzyć w to wszystko, co odczuwa-
my głęboko w swym wnętrzu. Musimy wierzyć w Pana pośrĂłd na-
szych okoliczności. We wszystkich sytuacjach, niezależnie od naszych
okoliczności, musimy zawsze ćwiczyć nasze serce, by ufało Panu.
Ćwiczenie wiary w Pana uchroni nasze serce od wątpliwości. Musi-
my też modlić się, by Pan uchronił nasze serce od wątpliwości.
Po trzecie, nasze serce musi zostać pokropione od złego sumie-
nia (Hbr 10,22). To nie samo serce ma być pokropione, lecz złe su-
mienie. Nasze sumienie musi zawsze skrapiać odkupieńcza krew
Pana Jezusa. Im częściej będziemy zwracali serce ku Panu i im bar-
dziej przez ćwiczenie serca będziemy wierzyli w Niego, tym silniej
będziemy odczuwali w sumieniu, że w wielu dziedzinach błądzimy.
FUNKCJE CZĘŚCI WEWNĘTRZNYCH I CZĘŚCI UKRYTEJ 79
Jeśli nasze serce nie jest zwrĂłcone ku Panu, nie jesteśmy w stanie
zobaczyć, że mamy złe sumienie. Jeśli serce jest od Niego odwrĂłco-
ne, mamy tylko jedno odczucie: że mamy rację we wszystkim i że
wszyscy inni się mylą, a tylko my sami mamy słuszność. Gdy jednak
zwrĂłcimy serce do Pana, możemy zobaczyć tylko samych siebie, nie
widzimy innych. Im bardziej będziemy w Niego wierzyli, tym lepiej
zobaczymy, w ilu rzeczach błądzimy. Postępujemy źle wobec żony,
męża, dzieci, rodzicĂłw, kolegĂłw ze szkoły. Czym są te oskarżenia
w naszym sercu? To oskarżenia ze strony sumienia. W takiej chwili [ Pobierz caĹ‚oĹ›Ä‡ w formacie PDF ]

Archiwum