[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zitis la najbarajn vilaojn, Puata de nevenkebla sopiro al la
mondo, kiu tiel maljuste in forpelis. Iafoje i sukcesis teli
ion, preni forgesitan veston, somere eltiri retojn el la akvo a
proprigi al si boaton, lasitan e la bordo. xi estis kuraa kaj
forta.
xi iris rapide, frapante la vojon per la bastono por eviti mo-
lajn, ne sufie glaciiintajn neajn amasojn. xi rapidis por
atingi la celon, anta ol la malsato kaj malvarmo in senfor-
tigos.
Ve, mi ne povas plu iri! pensis i, kiam post unu horo
i komencis faleti kaj iaj pensoj fariis malklaraj.
Sed balda i kuraiis, malsekigis la lipojn per neo kaj
iris antaen & xi adis de malproksime bojadon de hundoj.
Ankora iom & Mi ankora havas fortojn & Interese
estas: u ili leviis, a ne?& Se ili leviis, mi malkae eniros en
la jurton & Ili faru, kion ili volas &
Malvarma vito kovris in, kiam i pensis, kio okazos, kiam
i aperos subite, malbenita inter vivaj.
En la mallumo i vidis malklare la jurtojn, kovritajn de la
neo. iuj dormis tie: oni vidis nek lumon en la fenestroj, nek
fumon super la kamentuboj. e la jurto staris pli malgrandaj
konstruaoj: la staloj por la bovinoj kaj la provizejoj, Mergenj
anceliis. La hundoj etis sin al i bojante, sed i jakute ilin
vokis, ili trankviliis kaj komencis svingi la vostojn, atendante
38
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
de i donacon. La Jakutino kiel ombro, pasis preter la domo
kun la hundoj kaj malfermis mallate la pordon de la stalo.
La varma aero kaj la akra odoro de la brutaro, tiel agrabla por
iu Jakuto, irkais in. Senbrue i enrampis kaj fermis post
si la pordon. Momenton i staris senmova askultante. Iu
dormis en la stalo. Kune kun la ronkado kaj remaado de la
bovinoj i adis regulan homan spiradon. Ebria pro dezirego,
i etendis la manojn kaj iris antaen. xi tuj trovis la varman
kaj movieman dorson de bovino. xi genufleksis kaj per tre-
mantaj manoj komencis seri la mamojn. Ili estis plenaj de
lakto. xi kliniis al la ventro de la besto, irkais in per la
brakoj kaj komencis avide sui & xia korpo ektremis pro dol-
a uo & xi sentis, ke ia propra brusto, tiel longe malplena,
varmias kaj plenias. &
Kiu estas tie?& Kiu estas tie i? kriis post i timigita vi-
rina voo, kiam i mallate kaj singarde rampis reen al la por-
do.
xi foriris ustatempe, ar fumo kaj fajreroj jam supreniris
el la kamentubo kaj vooj jam murmuretis en la jurto. xi ku-
ris felia kaj gaja, askultante, u la hundoj bojas post i a
ne?
Kiam frue matene i revenis hejmen, la lepruloj kuniintaj
e la fajro renkontis in per oja eksplodo.
Vi revenis, Mergenj, kaj kion vi alportis?
xi levis la ultrojn, deetis la vestojn, kovritajn de neo, kaj
prenis la plorantan infanon el la manoj de Anka. Mi neni-
on trovis. & Morga &
Sed anka en la sekvinta tago i trovis nenion: i revenis
malfrue kun pafvundo en la piedo &
Ili demandis in pri nenio; malgaja kaj silenta i bandais
39
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
la vundon, petante nenies helpon. Nokte i deliris. xiaj emoj
fariis nun sovaa kanto, kun kiu subite kuniis la blekoj de
la lupoj, disirantaj ekstere la korpon de Salban. La terura
oro jam ne silentiis, i fariis nur pli a malpli lata & Mal-
benoj, senhontaj vortoj sonis en la angulo de Mergenj, mik-
sitaj kun hundaj, brutaj kaj evalaj blekoj & La malsanuloj ne
kredis plu, ke tio estas virinaj emoj. En la mallumo aperis
anta ili teruraj fantomoj: la dioj de la pesto kaj malfelio &
Ili venis, ili venis & moki nian mizeron!&
Kutujasit anka ne povis deteni sin kaj komencis kriegi &
Gregorio kaj Anka sentis, ke spasmo premas ilian goron &
Fluo sidiis sur la lito kaj ekbojis & Subite li lare malfermis
la okulojn kaj tute konscia ekkriis oje:
Viando! ? Kie vi prenis in, Mergenj?
Lia voo vekis la aliajn, forpelis la fantomojn; kiel aro da
rabistoj la malfeliuloj elsaltis el la litoj kaj rampis al Mergenj,
sidanta e la fajrujo. xi turnis al ili la makulitan vizaon de
sango kaj minace montris la dentojn & xi tenis en la mano
infanan brakon. Teruritaj iuj reiris kaj falis sur la litojn.
La ekskursoj de Mergenj ne restis sen sekvoj. Post kelke da
tagoj ili ekadis vokon post la pordo kaj rampis al la sojlo.
Ne aliru, ne aliru!& kriis al ili Jakuto, kiam ili malfer-
mis la pordon por iri eksteren. Li baris al ili la vojon per po-
nardego.
Mi alveturigis por vi manaon. i devas sufii is la
printempo. La komunumo mem malsatas. Jen estas retoj por
Fluo. Vi mem devas labori somere kaj kolekti provizojn &
Vi iam donas malnovajn retojn & emis Fluo.
Ni donas pro kompato, senpage! Vi prenu ilin tiajn, kiaj
ili estas! Kanajlo Mergenj ne kurau vagi en niaj vilaoj & ni
40
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
in mortigos. La leo ne permesas disporti la infekton en la
lando &
Ni ne ellasos in & xi estas malsana, vundita & kriis la
aro da ojiintaj mizeruloj.
Askultu. & Ne foriru ankora & komencis Anka per
malforta voo. Diru, ke mi plendas, ke Pjotruan trompis
min & Ne, li ne & trompis, li pro eraro prenis miajn bovinojn
& Li redonu &
Parolu pli late! de malproksime kriis la veninto.
Mi ne povas!& Venu pli proksime, mi estas sana!&
Tio estas vi, Anka! Malfelia, kion vi faris?&
Tio jam ne estas anebla & Diru al la princo, ke li or-
donu redoni miajn bovinojn kaj mian havon &
[ Pobierz całość w formacie PDF ]