[ Pobierz całość w formacie PDF ]
kuraciston, sed antam ol li povis peti klarigon, Poirot
denove sin klinis al la planko. i tiun fojon li montris sur
la manplato pip-purigilon.
Eble %1ńi apartenis al S-ro Ratchett, sugestis la
kuracisto.
Ne estis pipo en liaj po%5ńoj, nek tabako nek tabakujo.
Do %1ńi estas postsigno.
Kompreneble. Kaj denove plej oportune faligita.
Viran postsignon i tiun fojon. Oni ne povas plendi pri
manko de postsignoj. Ekzistas multaj postsignoj.
Pasante, kion vi faris kun la mortigilo?
Mortigilo ne estis trovebla. Devas esti, ke la murdinto
forprenis %1ńin.
Kial, mi scivolas, pensis Poirot.
Ha! La kuracisto estis trarigardinta la po%5ńojn
de la pi5amo. Mi ne rimarkis tion , li diris. Mi malfermis
la jakon kaj tuj flankenturnis %1ńin.
El la brustpo%5ńo li tiris oran po%5ńhorlo%1ńon. La ujo estis
kavetumita, kaj la montriloj indikis kvaronon post la
unua.
Vidu! kriis Constantine. Tio donas al ni la horon de
la krimo, kaj %1ńi estas lam mia kalkulo. Inter noktomezo
kaj la dua mi diris, kaj jen la konfirmo. Kvarono post la
unua. Tio estis la horo de la krimo.
Estas eble, ke jes. Certe estas eble.
La kuracisto lin rigardis strange. Vi pardonos al mi,
S-ro Poirot, sed mi ne tute komprenas vin.
Mi ne komprenas min, diris Poirot. Mi komprenas
nenion, kaj, kiel vi vidas, %1ńi agrenas min.
Li suspiris kaj klinis sin super la tableto, rigardante
la bruligitan pecon de papero. Li murmuris al si, kion
mi bezonas en la nuna momento estas virina mal-
novmoda apel-skatolo.
L A F A K T O J 37
D-ro Constantine ne sciis kion kompreni pri tiu
stranga diro. iuokaze Poirot ne lasis al li la tempon por
demandoj. Malfermante la pordon, li vokis la
konduktoron. La viro tuj venis.
Kiom da virinoj estas en i tiu vagono?
La konduktoro kalkulis per siaj fingroj. Unu, du, tri
ses, sinjoro. La maljuna usonanino, svedino, la juna
anglino, la Grafino Andrenyi, kaj la Princino Dragomiroff
kaj %5ńia servistino.
Poirot pripensis. Ili iuj havas apel-skatolojn, jes?
Jes, sinjoro.
Do, alportu al mi tiujn de la svedino kaj la servistino.
Vi diros al ili, ke %1ńi estas pro la dogano am io ajn lam via
deziro.
Ne necesas, sinjoro. Ili nuntempe ne estas en siaj
kupeoj.
Do rapidu.
La konduktoro foriris. Li revenis kun la du apel-
skatoloj. Poirot malfermis tion de la servistino kaj
formetis %1ńin. Tiam li malfermis tion de la svedino, kaj
kontente ekkriis. Forpreninte la apelojn, li vidis rondajn
%1ńibojn el drata reto.
Ha, jen kion ni bezonas. Antam dek kvin jaroj oni
fabrikis tiajn apelujojn. Oni fiksis la apelojn sur la
%1ńibojn per apelpinglo.
Dum li parolis li lerte formovis du el la fiksiloj. Tiam
li repakis la apelujojn, kaj diris al la konduktoro, ke li
reprenu ilin al iliaj lokoj. Kiam la pordo fermi%1ńis li turnis
sin al sia kunulo.
Amskultu doktoro, mi ne kutime fidas al la sperta
procedo. Mi ser as la psikologion, ne la fingromarkon am
la cigared-cindron. Tamen en tiu afero mi bonvenigos
iomete da sperta helpo. La kupeo estas plena da
postsignoj, sed u mi povas esti certa, ke ili estas kio ili
%5ńajnas esti?
Mi ne tute komprenas vin, S-ro Poirot.
Nu, jen ekzemplero ni trovas po%5ńtukon de virino.
u virino faligis gin? Am u viro diris al si Mi tiel
aran%1ńos, ke tio aspektas kiel krimo de virino. Mi trapikos
mian malamikon nenecese ofte, farante kelkajn frapojn
malfortaj kaj senefikaj, kaj mi faligos la po%5ńtukon kie
neniu povos maltrafi %1ńin. Jen unu ebleco, sed nun alia.
u virino murdis lin, kaj u %5ńi intence faligis pip-
purigilon por ke %1ńi aspektu kiel krimo de viro? Am u ni
devas serioze supozi, ke du personoj viro kaj virino
estis aparte koncernataj, kaj ke iu estis tiel senzorga
kiel lasi postsignon pri sia personeco. Tio estas iom tro
eksterordinara.
38 M U R D O E N L A O R I E N T A E K S P R E S O
Sed kio pri la apelujo? demandis la kuracisto.
Mi venas al tiu punkto. Kiel mi diras, la postsignoj
la po%5ńhorlo%1ńo haltigita je kvarono post la unua, la
po%5ńtuko, la pip-purigilo povas esti malfalsaj, am ili povas
esti intence aran%1ńitaj. is nun mi ne povas diri. Sed
estas unu postsigno, kiun mi kredas esti vera. Mi
parolas pri la maldika alumeto. Mi kredas, ke tiu a estas
uzita de la murdinto, ne de S-ro Ratchett. Oni uzis %1ńin por
bruligi ian kulpigan paperon. Eble noto. Se jes, en %1ńi
estis io, kio lasis eblan postsignon pri la murdinto. Mi
intencas provi eltrovi tion.
Li iris el la kupeo, kaj baldam revenis kun forneto kaj
frizilo. Mi uzas %1ńin por la lipharoj, li diris, parolante pri
la lasta.
La kuracisto rigardis lin kun multe da intereso. Li
platigis la dratajn %1ńibojn, kaj tre zorge pu%5ńis sur unu la
bruligitajn pecojn de papero. Li metis la alian sur %1ńin,
kaj tiam per la frizilo tenis la tuta5on super la flamo de
la forneto.
Tio estas nur kunmetita afero, li diris. Ni esperu,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]