Ostrowska Ewa Snila sie sowa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

postękiwać zaczął. Ale Dobiech dotknąć do siebie nie pozwalał, bo jak go kto tknął, krzyczał
wniebogłosy: boli, boli! I, patrzcie, całkiem wy�trzezwiał ten Dobiech, niebywałe, rzadko my go
kiedy takim trzezwym widzieli.
A Kulas nie wrzeszczał, nie jęczał, dech miał słaby i zaraz go w karetkę wrzucili i do szpitala
powiezli. A Dobiecha i Kluka milicjanci skuli i po�wiezli do więzienia, chociaż Dobiech darł się:
boli! boli!
A Kulasowej nie skuli. W obronie własnej, po�wiedzieli.
O tym, co się pózniej działo
A działo się tyle, że i na wołowej skórze nie spiszesz!
Klukowa Kulasową na wieki wieków amen przeklęła w sklepie. To raz. A płakała biedna, aże się
serce człowiekowi ściskało. Bo pewno: i co te�raz Klukowa bez Kluka zrobi? Dwie dziewuchy
przy piersiach siły z niej wyssią wszystkie. Czwo�ro małych dzieciów przy nogach się pałęta. To
czwarte ledwo pełzać zaczęło. A trzecie, Anielcia, słabowita bardzo, nóżki ma słabe, krzywe
okrop�nie i głowę taką dużą. I pola sześć hektarów. Jaki Kluk był, taki był, ale zawsze był, zaorał,
zasiał, zebrał; żeby chociaż dzieci większe były, toby po�mogły, ale z takim drobiazgiem tylko się
wieszać. Kulasowa też wygląda, jakby ją kto przez ma�
szynkę przekręcił. Blada, oczy podsinione, głowa się jej trzęsie. Już nie uśmiecha się słodko, nie.
Podobno z Kulasem zle, może wyjdzie, a może nie, na dwoje babka wróżyła. To i o Kulasa się
mart�wi, i sumienie ją gryzie: przecież dwóch niewin�nych ludzi do kryminału posłała. A dadzą
Kluko�wi i Dobiechowi, nie oszczędzą, już w gazetach ich i nas wszystkich opisali, że u nas niby
bandycki napad się odbył i że ofiara napadu w szpitalu leży.
Jakie bandyty? Czy taki pijany Dobiech to bandyta? Albo Kluk nieco na umyśle szturchnię�ty,
opętany dularami? A jakby Kulasowa wten�czas dulara dała Klukowi do pomacania, pewno by
Klukowi opętanie odeszło, puściło. Bo czy on chciał Kulasom dulary rabować? Czy tylko
po�macać?
A z drugiej strony ciekawe, gdzie Kulasy te dulary tak dobrze ukryli, że ani w wekach, ani w
bieliznie, ani nigdzie? Może zakopali? Ale gdzie? W lesie? Nad jeziorem? W sadku?
%7łeby to tak wiedzieć!
Ale wiedzieć nikt nie będzie wiedział. Bo Kula�sowa teraz się w żywe oczy wypiera. Dularów
żadnych nie mamy, gada. W pieniądzach polskich nam Amerykany zapłaciły. Ludzie, co wam do
głowy przyszło z tymi dularami?!
Chytra sztuka. Wierzyć tu takiej! Sama prze�cież dulara pokazywała do pomacania, i jeszcze, że
harmonię dularów dostaną. Powiedziałaby ucz�ciwie, co i jak. Tyle i tyle mamy, by powiedzia�ła,
ale schowaliśmy w lesie, i nie powiemy gdzie. Czyby kto do lasu poszedł kopać? %7łeby tak
lu�dziom nie wierzyć!
Czort z Kulasowa! Już tam Pan Bóg i Matka Boska wezmą na niej sprawiedliwość. Już tak nie
zostawią, za dużo Kulasy nawyprawiały, za dużo. I coś się tu nie zgadza, jak się dobrze pomyśli. Bo
żeby taki chłop jak Kulas, duży, silny dał się ta�kiemu pijanemu Dobiechowi przydusić? To
Do�biecha jednym palcem tknąć, a przewróci się, tak go ta gorzała wyżarła. Albo taka Kulasowa,
żeby się Kluka zlękła i dała w kąt zapędzić, bo jej marnym kozikiem groził? I dzieciak by się
ta�kiego kozika nie przestraszył. A może tak spe�cjalnie Kulasy umyślili, żeby Kluka i Dobiecha
do kryminału wpędzić? A może oni chcieliby Klu�ków wygnać i do ich domu się przenieść?
Wdowa gada, że jak ostatni raz z Kulasowa się przemówi�ła, to Kulasowa powiedziała tak:
Przyjdzie chyba nowego domu szukać, bo tu nie do wytrzymania!
Na Wdowę też donos pisali, chcieli wygnać. Kto wie, może taki drugi donos oficjalnie do
woje�wództwa aż posłali? Bo niby dlaczego milicja tak Wdowę maglowała? A czy Wdowa musiała
ko�niecznie słyszeć, co się wyprawia u Kulasów za ścianą? Nastoi się cały dzień w sklepie,
nautyka, to i sen ma mocny. A może nie dosłyszy dobrze, kto to wie na pewno? A może nie chciała
sły-szec, jej sprawa, co milicji do tego? Czy to gdzie napisane, że ma ucho nadstawiać, żeby
słuchać, co sąsiady robią? Kulasy mogli się lać, weki tłuc, u siebie byli, na swojej połowie, a na
dodatek Kulasowa Wdowie groziła, że ruski miesiąc po�pamięta, jeśli na jej połowę wkroczy. A tu
nagle Wdowa ma na nie swoją połowę włazić i zaglą�dać, czemu tam taki harmider? %7łeby po
głowie
dostać miotłą? I czemu ta milicja wypomniała Wdowie historię z Lulusiem, że niby wtenczas też
taka była głucha. Coś się za tym wszystkim kry�je, ani chybi, robota Kulasów. A może samej
Ku�lasowej? Może ona specjalnie tak długo pozwoliła Dobiechowi Kulasa przyduszać, żeby jej
tylko du�lary samej przypadły? A teraz się tych dularów wypiera i wypiera. A skąd miała tego,
którego Kluk pod jej oknem macał?
Przedtem się żyło u nas spokojnie, cicho, a co się teraz wyrabia? Całe złe zaczęło się od czasu, jak
Kulasa w gazecie wydrukowali. Czy kto przedtem kogo pobił albo przyduszał prawie na śmierć?
Czy kto kogo napadał dla dularów? Ot, czasem jakaś baba Lumpelce oko zasiniła, no, bo Lumpelka
na chłopów łasa, wiadomo, jak każda kurwa. No i tyle, że Pipkowa Pipka rzuciła, po�szła do
Kazionki za las i Kazionka ją potem do Pipka wypędzał, a Pipek do Kazionki.
A teraz, drugi tydzień milicja się pałęta, ludzi od roboty odrywa a przepytuje, a przepytuje, ożesz!
I na tym nie koniec.
Ledwo się milicja wyniosła, ledwo trochę przy�cichło, a tu patrzy Ciućkowa przez okno, patrzy i
własnym oczom nie chce wierzyć: Dobiechowa w paradną garsonkę wystrojona, w pantoflach na
korkach szosą idzie prosto pod dom Amerykan. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum