[ Pobierz całość w formacie PDF ]

uspokoić się po spotkaniu z dwoma mę\
czyznami i kamerą.
- Jeśli dobrze zrozumiałem, to ja zniknąłem, ty nie mogłaś
mnie znalez
ć. CIA twierdzi, \
e te\
mnie nie mogła znalez
ć.
A teraz ty odnajdujesz mnie po... - podniósł pytająco brwi.
- Po trzech latach. ?-.
- I udaje ci się to, poniewa\
umieścili nowe nazwisko w mo
ich aktach?
- Nie, nie nowe nazwisko. Spreparowali nowe akta - wyjaś
niła. - Taka była normalna procedura w stosunku do innych
agentów. Pomyślałam, \
e mogli tak te\
zrobić z tobą, sprawdzi
łam to i okazało się, \
e mam rację.
- Innych?
-
PAMI
TNA NOC 73
tylko sądzili, \
e coś w ten sposób zyskają. Ale... prawdopodobieństwo wywołania amnezji w ten
sposób jest dość niewielkie.
- Więc czemu mnie śledzą? Dlaczego śledzą ciebie? Je\
eli
oczywiście ci dwaj nale\
eli do CIA.
- Agencja zało\
yła podsłuch w moim mieszkaniu. A Steiner
wezwał mnie teraz, po trzech latach, \
ebym znów opowiedziała
mu o tej misji. Po prostu zestawiłam fakty.
- Skąd wiedziałaś, \
e w twoim mieszkaniu jest podsłuch?
- Znalazłam pluskwę. Taką, jakich u\
ywają w agencji.
Aktywowana falami dz
więkowymi. Najnowszy model.
- Na pewno nie tylko oni takich u\
ywają.
- Mo\
e nie - przyznała - ale dodałam dwa do dwóch i wy
szło mi pięć.
- Jak znalazłaś podsłuch?
- Któregoś dnia w zeszłym tygodniu wróciłam z pracy
i stwierdziłam, \
e ktoś był w moim mieszkaniu. Zadzwoniłam,
\
eby sprawdzić, czy to nie przysłano kogoś z obsługi technicz
nej. Krótko mówiąc, kiedy sprawdzaliśmy zepsuty wyłącznik
światła, znalez
liśmy w środku urządzenie podsłuchowe.
- My?
- Administrator i ja. Nawet nie wiedział, co to jest.
- Sądzisz, \
e zało\
yli to właśnie tego dnia?
- Miałam problemy z tym przełącznikiem ju\
od kilku mie
sięcy. Podsłuch mógł tam być przez dłu\
szy czas.
- Więc... po co ktoś miałby przychodzić do twojego miesz
kania?
- Nie mam pojęcia. Mo\
e pluskwa przestała działać. A mo\
e
myśleli, \
e przestała - dodała, napotykając jego wzrok. W jej
oczach widać było rozbawienie. I mo\
e trochę za\
enowania.
- Nie działo się tam ostatnio nic, czego mogliby z zainteresowa
niem posłuchać.
- To samo mo\
na by powiedzieć o...
-
72 PAMt
TNANOC
- Nowa neurologicznie czynna substancja.
- Czyli... broń chemiczna.
Znów odpowiedziała skinieniem głowy, patrząc mu w oczy. Wiedział, chocia\
nie miał pojęcia,
skąd, \
e Władystan miał za sobą długi okres niepokojów pod rządami komunistów i jeszcze dłu\
szy
okres panowania demokracji, zanim Rosjanie przybyli, \
eby go podbić. Mógł wyobrazić sobie
przera\
enie w Departamencie Stanu na samą myśl o tym, \
e taka broń mogłaby wpaść w ręce
rebeliantów. Rosjanie wielokrotnie grozili, \
e na taki atak odpowiedzą u\
yciem broni nuklearnej.
- Tak więc wykradamy truciznę - powiedział - i ja nagle
znikam. A potem, po trzech latach, stwierdzasz, \
e CIA spowo
dowało moją amnezję, \
eby móc mnie ukryć?
Paige milczała przez kilka sekund.
- Nie, sądzę, \
e nie ma to \
adnego sensu.
Zaśmiał się.
- Dla mnie te\
nie, ale wydawało mi się, \
e wszystko sobie
dokładnie obmyśliłaś, zanim się tutaj zjawiłaś.
- Zanim się tutaj zjawiłam, nie wiedziałam, \
e cierpisz na
amnezję - powiedziała ostrym tonem. - To mnie zbiło
z tropu.
- Dla mnie równie\
nie było to miłe doświadczenie.
Uśmiechnęła się i podniosła szklankę do ust. Przełykając
whisky, znów się skrzywiła.
- Je\
eli wolisz inne trunki, mam w barku bourbona - zapro
ponował.
- Nie, dziękuję. Nie lubię alkoholu.
 Nie zareagował na potwierdzenie swoich wcześniejszych domysłów.
- No dobrze, więc teraz ju\
nie myślisz, \
e ktoś z CIA stuk
nął mnie w czaszkę, próbując wywołać amnezję.
- Względy moralne pewnie by ich nie powstrzymały, gdyby
-
PAMI
TNA NOC 75
Oparła się o nie, rękę trzymając na klamce. Tak jakby nie chciała tu z nim być. Jakby mu nie ufała.
Je\
eli naprawdę byli partnerami, jej zachowanie nie miało sensu.
Coś jednak zdecydowanie było nie w porządku. Nie czuła się dobrze, będąc z nim w tej małej,
zamkniętej łazience. Wyczuwał w niej napięcie, którego wcześniej nie było.
Powinien na razie skupić się tylko na jednej niewiadomej. Najpierw dowie się, kim byli filmujący
ich mę\
czyz
ni, a potem ustali, dlaczego Paige Daniels z
le się czuje, będąc blisko niego.
- Przyjmijmy, \
e to nie byli ludzie z CIA - zaczął, konty
nuując ich przerwaną rozmowę. Widoczne na jej twarzy napię
cie częściowo zmalało. Zaczął zastanawiać się, czego, do diabła,
się spodziewała, idąc tu nim.
- To te\
jest mo\
liwe. Na czarnym rynku ta toksyna jest
wiele warta. Kiedy odkryłam, \
e CIA przygotowała dla ciebie
nową to\
samość, doszłam do wniosku, \
e powiedziałeś im,
gdzie jest ukryta. Mo\
e inni nie wpadli na to.
- Powtórz to jeszcze raz - rozkazał, chcąc się upewnić, czy
dobrze rozumiał to, co insynuowała.
- To, \
e doszłam do wniosku, \
e powiedziałeś CIA, gdzie
jest neurologicznie czynna substancja? Czy to, \
e inni mogli na
to nie wpaść?
- Czy próbujesz mi powiedzieć, \
e nikt nie wie, gdzie to
świństwo się znajduje?
- Zniknęło razem z tobą. I wiem, \
e do tej pory się nie
odnalazło.
- Z
ledzili cię bez wątpienia - szepnęła Paige wpatrzona
w ekran stojącego w jego sypialni telewizora. Siedzieli w no
gach łó\
ka i oglądali kasetę, wyjętą przez Jacka z kamery.
Miała rację. A oglądanie samego siebie na ekranie telewizora było równie dziwne, jak czytanie
dostarczonych przez policję
74 PAMI
TNA NOC
...moim mieszkaniu. To właśnie chciał powiedzieć. On te\
z nikim nie rozmawiał. Wyjąwszy
dzisiejszy wieczór. I nagle zaczął się zastanawiać, czy ktoś nie podsłuchuje właśnie tego, co mówią.
Paige wcią\
na niego patrzyła. Wyraz jego twarzy ijusiał zdradzić, o czym myśli, bo jej oczy
rozszerzyły się. Potrząsnął głową, kładąc palec na ustach.
- .. .o większości ludzi, którzy mieszkają samotnie - dokoń
czył.
Zaczęła rozglądać się po jego mieszkaniu, ale wiedział, \
e nie ma to wielkiego sensu. Będzie musiał
poszukać póz
niej...
Dopiero wówczas gdy o tym pomyślał, zdał sobie sprawę, jak głęboko ju\
został w to wciągnięty.
Uwierzył, \
e razem z Paige brali udział w misji CIA, \
e w jego mieszkaniu był podsłuch i w to, \
e
uderzenie w głowę pozbawiło go nie tylko pamięci.
 A jednak nie chciał kończyć tej rozmowy tutaj i - biorąc pod uwagę to, co zdarzyło się na zewnątrz -
nie miał te\
ochoty kończyć jej gdzie indziej. Gestem nakazał Paige, \
eby poszła za nim. Zawahała się
chwilę, zanim wstała, wsuwając stopy z powrotem w przemoczone buty.
Poprowadził ją korytarzem do sypialni i do połączonej z nią łazienki. Wszedł do pokoju i dopiero po
chwili zorientował się, \
e Paige zatrzymała się przed drzwiami. Kiedy się odwrócił, patrzyła na jego
łó\
ko. Szybko podniosła wzrok i zaciskając usta, poszła za nim. Kiedy wszedł do łazienki, odkręcił
kran w zlewie i pod prysznicem. Włączył równie\
znajdujący się pod sufitem wentylator. Wszystko
razem czyniło wystarczający hałas, \
eby zagłuszyć ich rozmowę.
- Zamknij drzwi - rozkazał, widząc, \
e zatrzymała się przed
nimi, tak jak przed drzwiami sypialni.
Posłuchała, wchodząc do środka i zamykając za sobą drzwi.
PAMI
TNA NOC .77
- Mo\
e zapytali - zasugerowała. - Tylko nic to dla ciebie
nie znaczyło, więc po prostu... [ Pobierz całość w formacie PDF ]