[ Pobierz całość w formacie PDF ]

resztę ich życia i do samej wieczności.
5. Rada. Gdy dzieci przechodzą z okresu dojrzewania w dorosłość, ciągle mają potrzebę
przyjaźni z rodzicami, choć może stać się to bardziej nieregularne z powodu prawa do nauki czy
pracy. Młodzi dorośli szukając swojej własnej ścieżki przez świat, kształtując swój własny styl życia,
podejmując swoje własne decyzje są prawdopodobnie mniej świadomi swojej potrzeby rodziców,
choć tak naprawdę może ona być dużo większa.
Na tym etapie możliwości treningu znacznie się zmniejszą. Pojawi się tutaj jednak inna potrzeba:
rada. Przejście z treningu do rady wymaga od rodziców innej postawy. Trening może być
wprowadzany w życie; rada może być jedynie oferowana. (Rodzicom często jest trudniej uczynić tą
zmianę niż dzieciom!)
Wiele zależy od relacji, jaką dotychczas zbudowali rodzice ze swoimi dziećmi. Jeśli jest to
relacja wzajemnej miłości, zaufania i szacunku, wtedy dzieci naturalnie będą przychodzić do swoich
rodziców po poradę, gdy spotkają się z problemami albo będą mieli do podjęcia ważne decyzje.
Wcześniej czy później najbardziej krytyczną decyzją będzie wybór małżonka.
Jak rodzice mogą się przygotować do dania właściwej porady? Po pierwsze muszą być uzbrojeni
w jasne biblijne zrozumienie Bożego planu względem małżeństwa. Tylko to może dać siłę i
stabilność, której potrzebują ich dzieci.
Jeśli plany dziecka są zgodne z Bożym wzorcem, zadanie rodziców jest proste: zaoferowanie
ciągłego kierownictwa i zachęty. Kiedy jednak dziecko myśli o małżeństwie niezgodnym z zasadami
biblijnymi, rodzice muszą oczekiwać od Pana szczególnej łaski i siły.
Łaska pozwoli im dzielić zmaganie i udrękę, przez które w tym czasie przechodzi młoda osoba.
Siła pozwoli im kontynuować podtrzymywanie Bożego standardu w obliczu silnej presji, aby
zaakceptowali mniej niż najlepsze dla ich dzieci. Cała sprawa będzie najprawdopodobniej
rozstrzygnięta przez modlitwę i rodzaj duchowego fundamentu położonego w życiu ich dziecka we
wcześniejszym życiu.
Główna odpowiedzialność za pokierowanie młodych ludzi do udanego małżeństwa w
normalnych warunkach spoczywa na rodzicach. Kiedy jednak członkowie rodziny chodzą do kościoła,
prawdopodobnie pastorskie przywództwo również w to będzie zaangażowane. Jaką odpowiedzialność
noszą w takiej sytuacji pastorzy? I jak mogą ją wypełnić?
Przede wszystkim pastorzy muszą być ostrożni, aby nie wchodzić pomiędzy rodziców a ich
dzieci. Dopóki rodzice są gotowi akceptować odpowiedzialność za swoje dzieci, rola pastora
ogranicza się do kierowania i wzmacniania rodziców, ale nie do przejęcia ich funkcji. Małżeństwo lub
droga do małżeństwa jednego z dzieci czasem powoduje silne napięcia w rodzinie. Kiedy jest to
możliwe, rodzina powinna radzić sobie z nimi razem, jako jedno. Wzmocni to więzy pomiędzy nimi
na lata, które nadejdą.
Może się jednak zdarzyć, że rodzice nie będą potrafili sami poradzić sobie z sytuacją i zwrócą
się do swojego pastora o pomoc. Jeśli tak się zdarzy, to niezmiernie istotną rzeczą jest to, aby pastor i
rodzice stali razem. Z drugiej strony rodzice powinni szanować i podążać za radami swojego pastora, [ Pobierz całość w formacie PDF ]