[ Pobierz całość w formacie PDF ]

owszem, prosiłbym o nie i w miarę możliwości nabyłbym ich wiele i dużych, a im
52
www.teozofia.org  Teozofia w Polsce
więcej by ich było, im większe, tym by mi były milsze. W ten sposób człowiek z
pewnością by znalazł niemałą pociechę w swym cierpieniu.
Powiem jeszcze coś, także podobnego. Otóż żadne naczynie nie może zawierać w
sobie dwóch różnych napojów. Jeśli chcę je napełnić winem, muszę wylać wodę,
tak żeby ono było puste i wolne. Podobnie, jeśli chcesz się wypełnić Bożą radością
i Bogiem, musisz koniecznie usunąć ze siebie stworzenia. Z
w. Augustyn mówi:
"Wylej, ażeby cię napełniono. Naucz się nie kochać, ażebyś się nauczył kochać.
Odwróć się, po to żebyś się zwrócił. Krótko mówiąc: żeby coś mogło przyjąć i
napełnić się, musi się opróżnić. Mistrzowie powiadają: gdyby w oku w chwili
patrzenia znajdowała się jakaś barwa, wówczas nie mogłoby widzieć ani tej, która
w nim jest, ani żadnej innej; widzi ono wszystkie barwy dlatego tylko, że jest puste.
Z
ciana ma jakąś barwę, toteż nie poznaje ani tej swojej, ani żadnej innej, żadna jej
też nie cieszy: złoto lub lazur cieszą ją swym kolorem równie mało co węgiel. Oko
jest zupełnie bezbarwne, a mimo to ma wszystkie barwy w najprawdziwszym tego
słowa znaczeniu, ponieważ je poznaje z przyjemnością, radością i rozkoszą. A im
doskonalsze i czystsze są władze duszy, tym doskonalej i pełniej odbierają swój
przedmiot, tym więcej otrzymują, tym większej doznają rozkoszy i tworzą coraz
ściślejszą jedność ze swoim przedmiotem - tak ścisłą, że najwyższa władza duszy,
ta która od wszystkiego jest wolna i z niczym nie ma nic wspólnego, przyjmuje
samego Boga, w całej wielkości i pełni Jego bytu. Mistrzowie zaś wykazują, że
temu zjednoczeniu, przepływowi i rozkoszy nie zdoła dorównać żadna inna radość
i rozkosz. Dlatego Chrystus wypowiedział te znamienne słowa: "Błogosławieni
ubodzy w duchu" (Mt 5, 3). Ubogi to ten, który nic nie ma. "Ubogi w duchu"
znaczy: jak ubogie w barwy i od nich wolne jest oko, a dzięki temu może je
wszystkie przyjmować, tak ubogi w duchu otwarty jest na przyjęcie każdego ducha,
także najwyższego z nich - Boga. Owoce Ducha to miłość, radość i pokój. Pustka,
ubóstwo, brak wszystkiego i próżnia przemieniają naturę: dzięki próżni podnosi się
woda, dzieją się też inne niezwykłe rzeczy, o których teraz nie będę mówił.
Dlatego jeśli chcesz szukać i zaznać w Bogu pełnej radości i pociechy, bacz, żebyś
był wolny od wszystkich stworzeń i płynącej od nich pociechy. Bądz
pewien, że
dopóki jej od nich doznajesz lub możesz doznawać, nigdy nie znajdziesz
prawdziwego pocieszenia. Ale kiedy już nic poza Bogiem nie może cię pocieszyć,
bądz
pewien, że wtedy niesie ci pociechę On, a wraz z Nim i w Nim - wszystko co
stanowi rozkosz. Jeśli ci daje pociechę coś, co nie jest Bogiem, wówczas nie masz
jej ani tu, ani tam. Jeżeli natomiast stworzenie nie przynosi ci pociechy ani nie
smakuje, wówczas znajdujesz ją zarówno tutaj, jak i tam.
Gdyby ktoś zdołał opróżnić kielich całkowicie i nie dopuścić, żeby cokolwiek,
nawet powietrze go wypełniało, wtedy z pewnością utraciłby i zapoznał swoją
własną naturę, a próżnia wyniosłaby go wysoko, aż do niebios. Tak samo unosi
duszę ku Bogu całkowita wolność od stworzeń, ich brak i nieobecność. Ku górze
unosi też podobieństwo i żar. W Bóstwie podobieństwo przypisujemy Synowi, żar
zaś i miłość Duchowi Z
więtemu. We wszystkich rzeczach, a w szczególności i na
53
www.teozofia.org  Teozofia w Polsce
pierwszym miejscu - w Bożej naturze, podobieństwo pojawia się przez rodzenie
Jednego. Podobieństwo zaś pochodzące od Jednego stanowi w Nim i wraz z Nim
początek i z
ródło gorejącej, płomiennej Miłości. Jedno to Początek bez początku.
Podobieństwo jest Początkiem pochodzącym tylko od Jednego, od Niego, też i w
Nim otrzymuje to, że jest i że jest Początkiem. Miłość, mocą samej swej natury,
tryska i wypływa z Dwóch jako jednej Zasady. Jedno jako takie nie jest z
ródłem
Miłości, Dwaj jako Dwaj - równie nie. Tylko Dwaj jako Jedno stanowią konieczne
z
ródło Miłości naturalnej, nieprzepartej, płomiennej.
Salomon powiada, że wszystkie wody, to znaczy wszystkie stworzenia, odpływają i
wracają od swego z
ródła (Koh 1, 3n). Dlatego musi być prawdą, to co [ Pobierz całość w formacie PDF ]